مشعل گازسوز ایران رادیاتور مدل PGN 3 SP

مشعل گازسوز ایران رادیاتور مدل PGN 3 SP

 مشعل های گازسوز صنعتی ایران رادیاتور سری PGN 2 و PGN 3 دارای ظرفیت های حرارتی 1500000 الی 4000000 کیلوکالری در ساعت می باشد. مشعل گاز سوز ایران رادیاتور مدل PGN 3 با ظرفیت حرارتی 950000 الی 4000000 کیلو کالری در ساعت جهت استفاده در کارخانجات بزرگ، برای تولید حجم زیاد آب گرم و بخار داغ در صنایعی نظیر کارخانجات تولید و فرآوری مواد غذایی، بویلر روغن داغ، خشک کن های ظرفیت بزرگ هوای گرم در صنایع رنگ سازی و مواردی از این دست مورد استفاده قرار می گیرد.

مشعل گاز سوز ایران رادیاتور مدل PGN 3 SP با عملکرد احتراق دو مرحله، دارای یکعدد شیر گاز تکضرب "4 و یکعدد شیرگاز تدریجی "4، دو عدد شیر برقی گاز "1 (پیلوت) پرشر هوا و گاز، چشم الکترونیک UV و همچنین رله گازی 740 می باشد. مشعل گاز سوز ایران رادیاتور مدل PGN 3 SP در صورت نصب صحیح دارای دو سال گارانتی می باشد.

اجزای اصلی مشعل گازسوز ایران رادیاتور

موتور فن دمنده:

به منظور تامین حجم هوای مورد نیاز برای احتراق از فن کمک گرفته می شود ، نیروی لازم برای حرکت دورانی فن نیز توسط الکتروموتور تامین می شود. الکترو موتور یا دینام مشعل یکی از بخش های اصلی مشعل می باشد که با توجه به دور بالای فن برای ایجاد دمندگی و تامین فشار هوای لازم جهت احتراق، باید نوع موتور، توان آن، بالانس فن و... را مد نظر قرار داد.

رله کنترل:

وظیفه رله، خاموش کردن مشعل هنگام عدم احتراق می باشد. در مشعل های امروزی از یک سنسور سلول کادمیوم استتفاده می شود. وظیفه این سنسور، مشاهده حضور شعله می باشد؛ و اطمینان از اینکه در صورت نبود احتراق درون محفظه، از هدایت سوخت به درون محفظه احتراق جلوگیری شود.این سلول توسط یک سیم به رله متصل شده است. اگر شعله مشعل خاموش شده باشد، سلول کادمیوم سیگنالی را به رله مشعل می فرستد و بعد از 15 الی 20 ثانیه مشعل خاموش می شود.

 ترانس جرقه:

ترانس جرقه زن مشعل دستگاهي است كه با استفاده از ولتاژ قوی و ايجاد قوس الكتريكي بين دو سر الكترودهای جرقه، در عملیات مشتعل شدن سوخت در محفظه احتراق مشعل نقش دارد. ترانس جرقه بعد ازمدت كوتاهي پس از مشتعل شدن سوخت از مدار خارج مي شود. درصورتيكه سوخت مشتعل نشود رله مشعل ريست مي كند. اگرجرقه دائم زده شود احتمال مي رود الكترودهاي جرقه آسيب ببيند و خود ترانس گرم شده و بسوزد.

یون و الکترود جرقه:

انرژی تولید شده توسط ترانس جرقه، توسط الکترودهای جرقه زن در محفظه احتراق تخلیه شده و موجب مشتعل شدن سوخت می شود. یون و الکترود های جرقه زن به صورت جفت در مقابل یکدیگر با فاصله مشخص قرار می گیرند تا بتوانند بارهای مثبت و منفی خود را تخلیه و ایجاد جرقه نمایند. بدنه یون و الکترود جرقه دارای پوشش سرامیکی و یا چینی می باشد تا هنگام انتقال انرژی، با بدنه مشعل تماس نداشته و در بین راه تخلیه بار الکتریکی صورت نگیرد.

شیر برقی گاز:

شیر برقی یکی از قطعات مشعل می باشد که در مسیر عبور سوخت به سمت محفظه احتراق تعبیه می شود تا در زمان خاموش بودن مشعل، از نشت سوخت به داخل اطاقک احتراق جلوگیری کند. این شیر دارای یک سوزن است که در حالت عادی تحت تاثیر وزن خود پایین آمده و با این کار مجرای عبور سوخت بسته می شود. هنگامی که برق به سیم پیچ (کویل) آن می رسد، در اثر میدان مغناطیسی ایجاد شده، سوزن بالا می رود و مجرای عبور سوخت باز می شود.

پرشر هوا و پرشر گاز:

درمشعلهای گازسوز، گاز با فشاری که دارد در صورت باز بودن شیر برقی وارد محفظه احتراق می شود. در صورت کافی نبودن فشار هوا و گاز در محفظه احتراق، امکان ناقص سوختن گاز یا خاموش شدن شعله مشعل وجود دارد. پرشر هوا وظیفه تایید کردن فشار هوا و پرشر گاز وظیفه تایید کردن فشار گاز مورد نیاز برای مشتعل شدن مشعل را دارد و در صورت کمبود فشار هوای ورودی و یا فشار گاز، شیر برقی گاز باز نخواهد شد.

مشعل های دو مرحله ای:

معمولا مشعل های دارای ظرفیت کمتر از 500،000 کیلو کالری در ساعت دارای عملکرد تک مرحله ای بوده و مشعل های لا ظرفیت بالای 500،000 کیلو کالری دارای احتراق دو مرحله ای می باشد. در مشعل های تک مرحله که دارای یک شیر برقی گاز می باشند، تنظیم میزان هوای ورودی توسط جک دمپر و به صورت دستی انجام می شود. اما تنظیم هوا در مشعل های دارای احتراق دو مرحله که دارای حداقل دو شیر برقی گاز هستند، به صورت اتوماتیک و توسط مکانیزم سروو موتور انجام می شود.

مکانیزم سروو موتور:

در مشعل های دارای احتراق دو مرحله ای، جهت استفاده بهینه از عملکرد مشعل در هر مرحله، از مکانیزم کنترل خاصی برای  هماهنگی بین گاز و هوا استفاده می شود . در این مکانیزم میزان هوا و گاز در هر مرحله به گونه ای تنظیم می شوند که حداکثر راندمان احتراق حاصل شود. عملکرد مشعل های دو مرحله ای به نحوی است که در هر مرحله تخلیه، دریچه گاز بسته و دریچه هوا توسط موتور دمپر کاملا باز می باشد تا عمل تخلیه محفظه احتراق صورت گیرد. سپس در مرحله بعدی با بسته شدن نسبی دریچه هوا توسط موتور دمپر و نیز بسته شدن دریچه گاز توسط شیر برقی، مشعل به حالت استارت شروع بکار می کند. در این مرحله مخلوط هوا و گاز توسط سیستم جرقه زن مشتعل می گردد. بعد از ایجاد شعله، مکانیزم سروو موتور به صورت خودکار دریچه هوا و گاز را به میزان مورد نیاز باز می کند تا مشعل در حالت شعله زیاد به کار خود ادامه دهد . تمامی این مراحل توسط رله و مکانیزم کنترل هماهنگ گاز و هوا و سرورموتور کنترل می شود.